นอกจากการเรียนออนไลน์แล้ว ยังมีงานอะไรๆ อีกมากมาย มีพี่น้องหลายคนเ้ข้ามาเตือน ทั้งเรื่องการทำงานให้เสร็จสิ้นภายในกรกฏาคม กับงานที่แต่ละคนมอบหมาย เพราะปีนี้งานจะหนักมาก ดูตารางแล้วเราคงจะย่ำแย่แน่หากอ้อยอิ่ง อิ่งอ้อย….
เมื่อวันศุกร์เชิญพี่ติ๋วกับพี่เก ในฐานะหัวหน้ากลุ่มที่ต้องถอดบทเรียนเรื่องการทำความสะอาดภายในอาคาร และการให้บริการยืมคืนหนังสือ ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไร เพื่อให้ท่านพี่ทั้งสองไปกำหนดตารางของตนเอง บ่ายไปหาหนังสือให้พี่ๆ อ่าน เป้นลำดับคือ เรื่อง Dialogue ของ ดร.วรภัทร ภู่เจริญ ตามด้วย ปฏิวัติความรู้บนถ้วยน้ำชา ของคุณวิศิษฐ์ วังวิญญู บังคับว่าต้องอ่านเพื่อให้เข้าใจกระบวนการของ KM ที่ผ่านวิธีการ สุนทรียสนทนา
หนังสือสองเล่มมีความยากง่ายต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือทำให้เห็นความสำคัญของการจัดการความรู้ ซึ่งมีความจำเป็นต่อโลกมนุษย์  เมื่ออ่านพี่ทั้งสองคนเรียบร้อยแล้วเราสามคนจะได้พูดเรื่องเดียวกันได้ และเข้าใจเหมือนหรือคลายคลึงกัน
ส่วนการนัดหมายเพื่อให้คณะทำงานแต่ละคนมาช่วยกันคิด เขียน คงมอบหมายให้ท่านพี่ทั้งสองนำทฤษฎีและประสบการณ์ไปปฏิบัติจริง ตัวเองในฐานะที่ปรึกษาขอทำหน้าที่ให้คำปรึกษาอย่างใกล้ชิด
ตั้งใจว่าจะทำหน้าที่ให้ทั้งเรื่องวิธีคิด วิธีการ กระทั่งเสร็จงาน คงเป็นงานที่ต้องแลกเปลี่ยนเรียนรู้ได้มากทีเดียว
สิ่่งที่กังวลคือเรื่องของวัย เวลา ภาระงานปัจจุบันและอนาคตที่กำลังจะตามมา การหลงลืม ดังนั้นจึงได้คำขอร้องแบบที่พี่เกบอกว่าผิดทฤษฎีการสื่อสารที่เพิ่งเรียนออนไลน์มา พูดแบบนี้นี้ต้องปรับปรุงค่ะ เพราะ i’m not o.k. ประมาณนั้น
บอกพี่เกว่าหนูไม่ได้เรียน เลยทำแบบผิดๆ ครั้งหน้าหากเรียนแล้วจะได้ปรับปรุงตัวต่อไป เรื่องนี้คือการกำหนดปฏิทินการทำงาน
หลังจากนั้นจึงนั่งตรวจสอบดู KPI รายบุคคลที่ฝ่ายบริการตั้งไว้ ส่วนใหญ่ดูแล้วโอเค ส่วนใหญ่มีปัญหาเรื่อง KM ที่ไม่ค่อยได้มาเขียนเล่าเรื่องงานที่ตนเองประสบให้เพื่อนฟัง คงต้องพิมพ์ให้เป็นคัมภีร์ประจำกาย ไล่เลียงตรวจสอบได้น่าจะดีกว่า วันนี้ปรับปรุง ตรวจสอบขั้นสุดท้ายและพิมพ์เตรียมไว้ให้แล้วพร้อมส่งให้พี่น้องฝ่ายบริการต่อไป
เวลาคุยกันมักมีเรื่องโผล่ๆ ขึ้นมาแบบไม่ตั้งเช่น การแสดงหนังสือใหม่ บอกพี่เกว่าไม่อยากให้คอยหนังสือใหม่ เราสามารถจัดการกับหนังสือเก่าๆ ที่จมอยู่ในชั้นให้มันผลุดขึ้นมาได้ งานของน้องยาหยีเป็นกรณีศึกษาได้ เพราะหน้าที่ของน้องหนูคือไปหาหนังสือที่น่าสนใจมาสแกนปก แล้วนำไปติด พบว่ามีผู้ใช้บริการไปดูและสอบถามถึงตัวเล่ม เรื่องนี้คงต้องพัฒนาฝีมือในการทำงานต่อไป
บอกท่านพี่ทั้งสองว่างานหนึ่งงาน ไม่อยากให้มองว่าเป็นหนึ่งงาน เพราะงานพวกนี้สามารถเชื่อมต่อจากงานอื่นๆ ได้เช่น หากเราสามารถจัด event แสดงหนังสือ ว่าในแต่เดือนจะเป็นเรื่องอะไรที่เหมาะกับเหตุการณ์ สถานการณ์ภายในมหาวิทยาลัย  แล้วให้น้องยาหาหนังสือมาสแกนปก ตัวเล่มส่งพี่เก ไฟล์ปกที่มีอยู่นั้นน้องยาทำเป็นแผ่นปลิวประชาสัมพันธ์ ส่วนข้าพเจ้า Upload ปกหนังสือลงใน Goodreads ซึ่งก็จะไปเชื่อมโยงกับ facebook และใน facebook ก็สามารถ event ได้เหมือนกับพี่เก น้องยาเช่นเดียวกัน
Online กับ on earth สามารถพึ่งพิงกันได้ รับใช้ผู้ใช้บริการที่ต่างกลุ่มกัน ภาษาไทยก็มีบอกไว้คือยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว
การมองงานให้ทะลุ เห็นถึงความสัมพันธ์ จากภาพเล็กๆ เป็นภาพใหญ่ หรือจากภาพใหญ่เป็นภาพเล็ก เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนและเรียนรู้ได้ทุกวัน เพราะหากมองแบบนี้ได้จะทำให้การทำงานชัดเจน มีความลื่นไหล เห็นถึงความสัมพันธ์ใยงใย ปราศจากความซ้ำซ้อนและพูดในเรื่องเดียวกัน
บอกกับพี่ทั้งสองว่า่เวลาประชุมแแต่ละครั้งให้เขียนบันทึกเรื่องราวลงใน blog ด้วย เพราะมันง่ายต่อการตอบคำถาม และการรายงานผล เผื่อมีใครจะมาให้ข้อคิดเห็นเพื่อให้เราได้คิดต่อ และฝึกฝนเรื่องการเขียน เพราะอย่างไรก็ต้องเขียน
พี่แมว พี่ติ๋ว และพี่จุ๋ม ได้สนทนากันเรื่องเพื่อนของคุณพี่จุ๋มที่เสียชีวิตแบบฉับพลันทันใด…และคุยกันถึงเรื่องการถ่ายทอดงาน ซึ่งพบว่างานบางอย่างคนในฝ่ายอาจทำไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายประการ แต่ก็ยังมีคนในห้องสมุดทำได้
ส่วนตัวเองได้มานั่งทบทวนตามประสาที่ไม่ชอบให้อะไรมาค้างคาใจตัวเอง … นอกจากจะบอกกล่าวกับผู้ที่เกี่ยวข้องแล้ว สิ่งที่ฝากไว้ให้่คนในห้องสมุดคือที่นี่แหละ ใน blog ที่ได้ก้มหน้าก้มตาหมั่นเขียนและเขียนเรื่องราวการทำงานทั้งงานหลวง งานราษฏร์ ทั้งที่เกี่ยวโดยตรง หรือเฉี่ยวๆ กระทั่งไม่เกี่ยวเลยแค่เป็นเพียงคนดู ….ก็จะครบสองร้อยในไม่ช้านี้ กับเวลาสามร้อยหกสิบห้าวันในอีกไม่กี่วันนี้
เพราะตัวเองไม่สามารถจะเดินไปบอกใครได้ทุกคน และเชื่อว่าไม่มีใครทำแบบนั้นได้ ดังนั้นการเขียนจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด เพราะมีหลักฐานแน่ชัดว่าคิดอะไร ไม่ใช่เป็นเพียงคำพูดที่ฟังผ่านเลยหู แต่หากเป็นตัวหนังสือสามารถกลับมาอ่านได้วันแล้ววันเล่า….
การทบทวนตัวเองจากงานเขียนที่ผ่านมา ทำให้เห็นพัฒนาการทางความคิดและได้อะไรมากมาย นับว่าไม่เลวทีเดียว
โถ…ยังมีใครใจร้ายมาแซวอีกว่าแล้วมีคนอ่านกี่คน… อันนั้นก็แล้วแต่ อิอิรู้แต่ว่า เสวนาศิลปากร เล่มใหม่เอา blog  ของอิช้านไปพิมพ์ต่อ… มันต้องมีดีบ้างล่ะว๊าาาา