แบบว่าต้องสดจ้ะ…นู๋เขียด เพราะปาเด๋วป้าลืม
ม่ายช่ายอาราย กลัวน้องๆ สมาชิกลูกทัวร์จะเข้ามาเม้นท์แล้วยังไม่มีทู้น่ะ ไม่อารัมละ เข้าเรื่องดีก่า สำหรับโปรเจค คืนกำไรให้ลูกค้า…
ก้อ…โครงการ Shopping Books Tour ที่จัดให้กับสมาชิกห้องสมุดไงจ๊ะ ปีนี้เป็นการจัด ครั้งที่ 3 แล้ว ได้รับเสียงตอบรับจากแควนๆ พลพรรครักเธอ…ห้องสมุด มากมายเอาการ เต็มตั้งกะวันแรกๆหลายสิบชีวิต แต่เผอิญพอจะไปเข้าจริง น้องๆ หลายคนติดภาระกิจ Midterm ก็เป็นอันเศร้าไป เป็นว่าปีหน้าจะขยับปรับเปลี่ยนช่วงเวลากันที่ดีกว่า
เริ่มภาระกิจกันเลยดีกว่า วันนี้ขา Shop ได้มีโอกาสไปแอบดูเบื้องหลังการถ่ายทำ นิตยสารชีวจิต แอบเห็นเด็กๆ ไปเบียดไหล่แอ็บแบ๊วถ่ายรูปกับน้องพอลล่า ดาราสาวสวยกัน บอกงี้ต้องสงสัยสินะว่าตกลงเราไปไหนกัน เราไปเยี่ยมชม สนพ.อมรินทร์ฯ กันมาจ้ะ
เผอิญโชคดีที่วันนี้รถไม่ติดเลย ดังนั้นเวลาที่เราเผื่อไว้เลยไม่ได้ใช้บนท้องถนน แต่กลับเป็นการจิบกาแฟชมสวน และชมสาวไปพลางๆ จริงมั้ย ต้องลองถามน้องหนึ่งดู ตะแรกที่เข้าไปยังอาณาจักรริมน้ำของคุณชูเกียรติ พวกเราหลายๆ คน ก็ดูทำเลแวดล้อมรอบตัว (เดาเอา) เพราะสังเกตว่าพอจะจากลาหลายคนวิ่งหามุมสวนหย่อมงามๆ รัวชัดเตอร์กันใหญ่
นอกจากบริเวณที่สวยงาม สาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ในชุดทำงานแบบฟรีสไตล์ที่ไม่ยึดติดกับแบบฟอร์ม ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ เมื่อชมสวน และชมสาว
ได้เวลาที่นัดหมาย น้องแอนผู้ประสานงานก็มาต้อน(รับ) คณะเราเข้าห้องบรรยาย ที่จริงๆ แล้ว เป็นห้องใหญ่ที่แบ่งกั้นส่วนให้เหมาะกับขนาดของกลุ่มผู้เข้าเยี่ยมชม ที่จะอนุญาตให้เข้าชมเพียงเดือนละ 1 คณะ ดังนั้น ต้องติดต่อล่วงหน้านานค่ะ เพราะคิวมักเต็ม เพราะสนพ.(แท่นพิมพ์)ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของไทยแบบนี้มีผู้สนใจเข้าชม ตลอดทั้งปีค่ะ เพราะปีที่แล้วก็ติดต่อช้าไปและเป็นช่วงที่งดการเยี่ยมชมชั่วคราวครึ่งปีหลัง ก็เลยพยายามใหม่ในปีนี้ แล้วก็เลยจีบๆ ไว้เผื่อปีหน้าต่อไป ซึ่งจะจีบเพิ่มขอดูส่วนการผลิตต่อ
คณะเราได้รับการต้อนรับและให้ความรู้เป็นอย่างดีจากวิทยากร 3 ท่าน คือ คุณบัญชา หรือพี่แซม มากล่าวต้อนรับและปูพื้น…แต่ยังไม่ได้ปูพรม55 ว่าไป…
คุณบัญชาได้มาให้ความรู้เกี่ยวกับความเป็นมาของบริษัทสรุปสั้นๆ ได้ว่า อมรินทร์เป็นสื่อสิ่งพิมพ์ครบวงจรครอบคลุมปัจจัย 4 ตาม Life style ของคนยุคนี้จริงๆ เอ้าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เฉพาะนิตยสารเขามี 13 หัว ครบปัจจัย 4 จริงๆ ยกตัวอย่าง ด้านอาหารก็มี Health & cuisine เครื่องนุ่งห่ม ก็มี แพรว แพรวสุดฯ เอ้าอย่าบอกว่าไม่มีนะ ก็อย่างน้อยแฟชั่นหน้าปกน่ะก็ต้องนุ่งผ้าล่ะจริงมะ ที่อยู่อาศัย อันนี้ใครไม่รู้เป็นเชยมั่กๆ บ้านและสวนไง
และสุดท้าย นิตยสารชีวจิต ยารักษาโรค หรือยาต้านโรคแนวช่วยตัวเองตามเทรนด์ของสมัยนิยมที่คนเรากลับมาดูแลเอาใจใส่เรื่องสุขภาพ กินกันป่วยมากขึ้นไง เป็นว่าจบตอน 1 ก่อนนิ ต้องกลับไปปฏิบัติภารกิจในครัวเรือนก่อน เด๋วกลับมาเล่าต่อ แต่คณะลูกทััวร์ใครเข้าก่อน เม้นท์ก่อน ต่อความยาวสาวความยืดได้เลยนะเจ้าคะ ท่านใดมีรูปงามๆ ช่วยด้วยจ้ะ
30/07/52
ต่อครับ..หลังจากยกหนึ่งผ่านไป เมื่อ 30/07/52
นอกจาก อมรินทร์เป็นสื่อสิ่งพิมพ์ครบวงจรครบปัจจัย 4 ดังที่บอกไปเมื่อตอนก่อนแล้ว สิ่งหนึ่งที่อยากชื่นชมจนนอกหน้า คือ อาหารเสริมสมองที่อมรินทร์ไม่ละเลยที่จะสร้างให้สังคมไทย โดยเฉพาะวงการวรรณกรรมไทย ซึ่งอมรินทร์ยังคงมั่นคงส่งเสริมสนับสนุนให้เกิดคลื่นลูกใหม่ในวงการ อีกทั้งยังช่วยสนับสนุนพยุงคลื่นลูกเก่าให้คงอยู่คู่วงการวรรณกรรมไทย ไม่ให้ล้มหายไปจากบรรณพิภพที่ถูกกลบกระแสด้วยวรรณกรรมแปลเสียมากในบัด now
ตัวอย่างที่ชัดเจนไม่ต้องบรรยายก็คือ รางวัลนายอินทร์ อะวอร์ด อ๊ะ๊ๆ ดู D ๆ ตรงนี้มีโชค……ใครรู้บ้าง ณ บัด now รางวัลนี้ถูกให้มากี่ครั้งแล้ว น้องๆ ที่ไปร่วมทัวร์ ทั้ง 2 วัน “ทุกคน” โปรดฟังซ้ำอีกครั้ง น้องๆ ที่ไปร่วมทัวร์ ทั้ง 2 วัน “ทุกคน” ใช้สิทธิ์ลุ้นรางวัลกันนะเจ้าเค๊อะ

ซาโยนาระ ครึ่ง 2 ทีแรกก็ว่าจะซาโย ปรากฎว่ามาถึงห้องประชุมยังบางตาเลยต่อ…ครับต่อ นอกจาก…นอกจากอีกแล้ว นอกจากที่ว่ามา อมรินทร์ยังต่อยอดข้อมูล หรือ จะเรียกว่าวัตถุดิบ ก็คงไม่ผิดกติกา ก็ในเมื่อทำหนังสือ ทั้งวารสาร ซะครบงจรขนาดนั้นมีข้อมูลพร้อมทรัพยากรคนครบ ก็เอาสิ่งที่มีอยู่มาต่อยอด โดยเพิ่มส่วนกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะทำเรื่องทััวร์ ทำเรื่องฝึกอบรม ที่ฟังดูทางก๊านทางการ เอาภาษาคุ้นๆ คือ โปรแกรมเทรนนิ่งนั่นแหละ เทรนนี้นั้นนู้น
พักจ้ะ พักก่อน เจอกันตอนต่อไป
05/08/52 (13.30)
ต่อ 3 คร๊าบบบบบบบบ…..พี่น้อง
ยาว…..และยืด…..ม่ายงั้นม่ายช่ายYingLekของแท้จ้ะ
โปรแกรมเทรนนี้นั้นนู้น…และอื่นๆ มีมากมายใครสนใจติดตามได้ที่http://www.amarin.co.th/corp/home.aspx
อันนี้ไม่ได้ค่าโฆษณา แต่เห็นว่าเป็นน่าสนใจดี เลยเล่าสู่กันอ่าน…นิ
ต่อ 4 จ้า…นานมั่กๆ แต่ก็ยังจาเล่าต่อ…
พร้อมแล้วก็ขยับตามมาจ้า….
ตอนเดิมถึงไหนไม่รุ๊…เล่าอื่นๆ ต่อเลยละกัน ก็ยังวนเวียนอยู่ที่อมรินทร์ เพราะยังมีวลีหนึ่งที่ติดใจเจ้าของวลีใช้คำไรม่ายรุ๊ แต่สรุปประเด็นได้ว่า การที่เขาทำกิจกรรมที่หลากหลายออกไปจากเฉพาะเรื่องการพิมพ์ๆ ขายๆ ตัวหนังสือนั้น เพราะเขาคิดต่อว่า อมรินทร์มีของดีอยู่ในมือทำไมจะไม่เอามาต่อยอด เราก็พูดต่อประสาเรา..ในใจว่าไม่ต่อก็เสียของนิ การต่อยอดที่ว่าก็คือการมีนักเขียนแนวสุขภาพก็ทำกิจกรรมเกี่ยวกับสุขภาพ มีนักเขียนแนวบ้านและสวนก็จัดงานแฟร์ที่เรารู้จักกันดี มีหนังสือแนวท่องเที่ยวก็จัดทัวร์ซะ อย่างนี้ถึงบอกครบวงจรไง และที่สำคัญคุณบัญชาบอกว่าแน่นอน คุณภาพต้องคู่กับราคา
ดังนั้นหลายๆ ท่านอาจจะรู้สึกว่าหนังสืออมรินทร์ราคาค่อนข้างสูง ก็นั่นล่ะค่ะ ของถูกและดี หาไม่มีจริงๆค่ะในโลกนี้ ถ้าถูกด้วย ดีด้วย มันอาจมีปัจจัยอื่นๆ ฯลฯ เข้ามาเกี่ยวข้อง
หลังจากคุณบัญชาพบปะพูดคุยกับกลุ่มเราแล้ว เราก็ได้มีโอกาสได้ฟังอีกแง่มุมของส่วนการผลิต  ซึ่งได้รับการแนะนำว่าเป็นกระบี่มือหนึ่งของบริษัทเลยทีเดียว ตอนนั่งๆ ฟังพี่ท่านก็จะมีคำถามยิงมาบ้าง โยนมาบ้างให้กลุ่มได้ร่วมเสวนา เราล่ะเสี๊ยว กลัวตอบไม่เป๊กพี่ท่านจะบรรงเลงกระบี่ใส่เอา… 555  ว๊อเว่นๆ พี่ท่านดูเป็นหนุ่ม(…เหลือน้อย) อารมณ์ดีออก ท่านคือ พี่อ๋อย หนุ่มลุ่มน้ำนครชัยศรี เอ…หรือ 3 พรานว่า นานวัน mem ปลาทองชักเอ๋อเหรอ
ฮือๆๆๆ พลาดจ้ะ พลาด อุตส่าห์ อีลิตจงจบบท(ไม่ได้)ฟามและ  เจ้ากรรม!!! เวล!! จินๆ ว่าแล้วเชียว ว่าตอน publish มันอืดๆ เอ๋อๆ พิกล ถึงบ้านเลยดูอีกที ท่อนท้ายหายวั๊บไปแล้นท์
เล่าเรื่องพี่อ๋อย ซึ่งเป็น ผช.ฝ่ายผลิตท่านจอมยุทธ์ เริ่มบรรเลงเพลงกระบี่ทรนงว่า การจะทำหนังสือสักเล่ม วารสารสักฉบับ ผู้มีส่วนก็ บก.เล่ม ฝ่ายศิลป์ และฝ่ายผลิต ต้องร่วมด้วยช่วยกันสร้าง และสานฝัน
โดย บก.มีหน้าที่เล่าฝัน ว่าอยากได้อะไร เป็นอย่างไร ให้ทีมเห็นภาพสิ่งพิมพ์ชิ้นใหม่นั้น ฝ่ายศิลป์รับฝันไปสร้างเรื่องจริง กลับมาดูกันใหม่ว่าฝันที่เล่า กับเรื่องราวที่สร้างใช่มั้ย โดนรึยัง โดยฝ่ายผลิตมาดูในรายละเอียด ความงดงาม ความลงตัวอีกครั้งว่าเป็นไปได้จริง ไม่เสียข้าวเสียของ ดูละเอียดกระทั่งขนาดกระดาษที่จะใช้ ไม่ให้เหลือเศษเหลือเสี้ยวจนเกินความจำเป็น อย่างที่เราคงเคยได้ยินว่าหนังสือขนาดเท่านั้น เท่านี้ยกนั่นล่ะ
ตัวอย่างเช่น กระดาษขนาดมาตรฐานซึ่งมีขนาดประมาณ นสพ.ไทยรัฐที่กางออก 2 หน้านั่นล่ะ ถ้าตัดแบ่งครึ่งก็จะได้ 2 หน้ายก ตัดซอยไปเรื่อยๆ ก็เท่ากับ X 2 ไปเรื่อยๆ อย่างขนาด A4 ก็ คือ 8 หน้ายก หั่นลง 1/2 ก็ได้ขนาดประมาณ Pocket book ทั่วๆไป 16 หน้ายก ดังนั้นถ้าใครอยากพิเศษทำขนาดที่ผิดปกติไปกว่านี้ ก็เท่ากับกระดาษจะถูกตัดเศษทิ้งมากน้อยตามความพิสดารของความอยากแปลก
ซึ่งปกติ สนพ.จะไม่ทำ เพราะนั่นเท่ากับว่า “ทิ้งกะตังค์” โดยใช่เหตุ เพราะกระดาษซื้อ/ขาย แบบอุตสาหกรรมเขานับกันเป็นน้ำหนัก ไม่ได้นับเป็นรีม หรือ แผ่น เด็กๆ อย่างที่เราใช้ในสำนักงาน ดังนั้นถ้า สนพ. อยากมีหนังสือขนาดเท่ห์ๆ ต้องกำหนดกันตั้งกะสั่งกระดาษค่ะว่า จะเอาขนาดแค่ไหนและให้บริษัท หรือโรงงานกระดาษตัดขนาดตามอยากตั้งกะบ้านเขามาแล้ว เพราะม่ายงั้นเศษที่ตัดทิ้งจะมารกที่บ้านเราหรือที่สนพ.นั่นเอง และที่สำคัญ “ที่หั่นทิ้งนั่นกะตังค์เรา” ท้างงงน้านนนนน ทั้งนี้ทำได้เพราะเขาสั่งกันเป็นตันๆ โรงทำกระดาษย่อมทำได้ดังใจหวัง
แต่ถ้าบุคคลท่านใดอยากทำหนังสือสักเล่ม และประสงค์ได้ขนาดพิเศษก็มีทางให้เลือก คือ ยอมจ่ายแพงเป็นค่ากระดาษที่ใช้ รวมค่ากระดาษที่หั่นทิ้ง หรือกลับตัวกลับใจตั้งกะยังไม่สาย ยอมสวยน้อยลงนิด ถูกใจน้อยลงหน่อย แต่กะตังค์ไม่โดนดูดเหมือนโฆษณาค่าไฟ หรืออาไรสักอย่างในTV น่ะ หรือถ้าใครยินดี เขาก็พร้อมทำหลังจากที่พยายามให้ความเห็นเพื่อกะตังค์ของคุณแล้ว และยังรายละเอียดอื่นๆ อีกมากมาย ที่พี่อ๋อย ให้ความรู้กับพวกเรา เรียกได้ว่าฟังทั่นพี่แล้วเห็นกำเนิดหนังสือเชียว ว่าตั้งกะเริ่มเกิดจนคลอดบนแผงเป็นยังไง
และท่านสุดท้ายคือคุณ……..ผจก.ฝ่ายตลาดหนังสือ ท่านเริ่มให้ข้อมูลตัวเลขพวกเราตั้งกะจำนวน สนพ.ในสยามประเทศ ณ บัด now ว่ามีถึงกว่า 1500 สนพ. แต่ที่พิมพ์ หรือผลิตเองจริงๆ มีสักราว 300 กว่าแห่งเท่านั้น และสำหรับ อมรินทร์ ข้อมูลปี 51 เป็น สนพ.Shamp ที่มี Pocket book มากปกสุด
สำหรับนโยบายการขายก็เน้นขายตรงถึงผู้บริโภค โดยแต่ละปีก็จะมีงานแฟร์ ตั้งกะหัวปี ยันท้ายปี ตั้งกะ เม.ย. งานสัปดาห์หนังสือ ก.ค. งานหนังสือเด็กและเยาวชน ต.ค. งานมหกรรมหนังสือ พ.ย. งานบ้านและสวนแฟร์ นอกนั้นก็เป็นการขายผ่านร้านค้า ตัวแทนในพื้นที่ ส่วนแฟรนท์ชาย มีนโยบายน้อย และการขายตรงกับห้องสมุดก็ยังไม่มาก
และในยุคปัจจุบันหากจะลงทุนเปิดร้านหนังสือต้องคิดเยอะๆ เพราะใช้ทุนสูงมากๆ เป็นว่าใครจะเปิดร้านหนังสือก็ลองตัดสินใจหนักๆ หน่อยละกัน ส่วนป้าร้านสเต๊กเล็กๆ ก็พอแล้ว 55555 เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย!!!!